Elk jaar neemt Scouting deel aan de stille tocht op 4 mei naar het oorlogsmonument in Castricum. Hier zijn we met zijn allen 2 minuten stil om de oorlogsslachtoffers te herdenken. Uiteraard zijn we dit jaar ook weer aanwezig. Als Scouting vinden wij het belangrijk dat onze leden meedoen in maatschappelijke gebeurtenissen. Want scouting is niet alleen fikkie stoken en lol trappen, maar ook om bewust te worden van anderen en om te leren met elkaar om te gaan. Daarom lopen we mee en vinden wij het belangrijk dat alle oudere groepen aanwezig zijn.
4 mei 18:30 uur
Nog alleen zit ik voor de Cornelius kerk in mijn beige scoutingblouse. mijn moeder stuurde me op tijd heen: straks zou ik nog te laat komen. Nu zit ik alleen en als eerste op het rechterbankje voor de kerk. Binnen is de mis nog bezig. Ik twijfel of ik misschien naar binnen moet gaan, maar de instructies waren duidelijk: voor de kerk verzamelen. Waarschijnlijk ben ik gewoon te vroeg. Een paar jongens van mijn leeftijd rijden langs op de fiets, ik zie ze kijken naar mijn blouse. Als ze 20 meter verder zijn gereden hoor ik ze “padvinder” roepen. Weten ze dan niks? Tegenwoordig worden we scouts genoemd.
Na 10 minuten zie ik vanaf de kerkweg drie meiden in net zo’n beige bloes richting de kerk fietsen.
“hey uitslover” roept Anne “lekker op tijd” en de andere twee grinniken er bij. Met mijn vrolijkste glimlach zeg ik: “dat ik mijn zaken nu op orde heb, maakt mij alleen maar beter”. De meiden zetten hun fietsen in het fietsenrek voor het huis van de pastoor, wat nu appartementen zijn.
Kletsend lopen we terug naar de bankjes die nu in beslag zijn genomen door de roverscouts, ze zijn nog druk bezig met hun bloes aan te trekken en ik zie dat één extra dassen mee heeft genomen, zodat ze er allenmaal een om hun nek kunnen hangen.
Ik heb onze blauwe geruite dassen altijd al leuk gevonden, zeker nu ik erachter ben dat de scouts van Heiloo en Castricum een das hebben met maar twee kleuren.
“die insigne met roverscouts moet op je linker borst” zegt een lange jongen “nee rechts” zegt een meisje met lang bruin haar. “Ik heb hem er vanochtend nog opgenaaid en nu zit mijn zak dicht” klaagt een jongen met een grote bos krullen.
Het is 7 uur en de kerkklokken beginnen te luiden “oké iedereen in een rij 2 aan 2 roverscouts voorop en scouts daar achter” roept mijn leiding “en iedereen blouse in je broek, een beetje netjes iedereen”. Amber waarom heb je die broek aangetrokken? Hij zit vol met gaten.”
Het is wonderlijk hoe snel de stemming van gezellig naar serieus omslaat. De roverscouts staan netjes in een rij achter de brandweer. Zodra we staan hoor ik een trommel slaan en de stoet komt in beweging. Vanaf nu zijn we al stil.